วันอาทิตย์ (Palm Sunday): เสียงร้อง “โฮซันนา” ของฝูงชน (มัทธิว 21:8-9) คือการยอมรับพระเยซูในฐานะกษัตริย์ตามคำพยากรณ์ แม้ว่าความเข้าใจของพวกเขาจะยังผิวเผินและเปลี่ยนไปในภายหลัง แต่นี่คือการประกาศอย่างเปิดเผยถึงสิทธิ์ในการเป็นกษัตริย์ของพระองค์ตามแผนของพระบิดา

วันจันทร์-อังคาร (Holy Monday-Tuesday): การชำระพระวิหารและการเผชิญหน้ากับผู้นำศาสนา ไม่ใช่แค่การต่อสู้กับคน แต่คือการที่พระคริสต์สำแดงสิทธิอำนาจของพระองค์เหนือระบบศาสนาที่เสื่อมทราม และประกาศว่าพระองค์เองคือพระวิหารที่แท้จริง (ยอห์น 2:19-21) การที่ฝูงชนเริ่มสั่นคลอนและแบ่งฝ่าย เป็นการเผยให้เห็นสภาพใจของมนุษย์ที่ต้องเลือกระหว่างอาณาจักรของโลกกับอาณาจักรของพระเจ้า

วันพุธ-พฤหัสบดี (Spy Wednesday/Maundy Thursday): การทรยศของยูดาส และการที่พระเยซูทรงสถาปนาพิธีมหาสนิท ล้วนอยู่ในแผนการของพระเจ้า พระองค์ไม่ได้ทรงถูกจับโดยไม่รู้ตัว แต่ทรงมอบพระองค์เองตามเวลาที่กำหนดไว้ พิธีมหาสนิทกลายเป็นตราสัญลักษณ์ของ “พันธสัญญาใหม่” ที่จะประทับด้วยพระโลหิตของพระองค์

วันศุกร์ (Good Friday): นี่คือศูนย์กลางของประวัติศาสตร์และแผนการไถ่บาป ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพระเยซูในแง่ของความเจ็บปวด แต่เป็น “วันศุกร์ประเสริฐ” เพราะเป็นวันที่พระราชกิจแห่งการไถ่บาปสำเร็จลง ที่บนไม้กางเขนนั้น พระพิโรธของพระเจ้าต่อความบาปได้ถูกระบายลงบนพระบุตร เพื่อความชอบธรรมของพระองค์จะถูกประทานแก่เรา การสิ้นพระชนม์ของพระองค์สำเร็จวัตถุประสงค์แห่งการไถ่ (Definite Atonement) อย่างสมบูรณ์

วันเสาร์ (Holy Saturday): วันแห่งความเงียบนี้ไม่ใช่ความพ่ายแพ้ แต่เป็นช่วงเวลาที่พระกายของพระคริสต์วางอยู่ในอุโมงค์ เป็นเครื่องยืนยันถึงการสิ้นพระชนม์จริง และเป็นความเงียบก่อนที่ชัยชนะอันยิ่งใหญ่จะถูกประกาศ

วันอาทิตย์ (Easter Day): การฟื้นคืนพระชนม์คือ การประกาศชัยชนะของพระเจ้า! คือการที่พระบิดาทรงยอมรับเครื่องบูชาของพระบุตร และพิสูจน์ว่าการไถ่บาปนั้นสำเร็จแล้ว อุโมงค์ที่ว่างเปล่าคือหลักฐานว่าความตายและซาตานได้พ่ายแพ้แล้ว พระองค์ทรงเป็นขึ้นมาในฐานะปฐมผล (1 โครินธ์ 15:20-22) เป็นผู้รับประกันว่าทุกคนที่อยู่ในพระคริสต์จะฟื้นจากความตายเช่นกัน